Aankomst

Op donderdag 27 maart wordt ik om 4 uur opgehaald om vanuit Amsterdam Schiphol om 7:10 naar Londen Heatrow te vertrekken. Daar aangekomen na wat vertraging moet ik nog 4 uur wachten voor mijn vliegtuig naar Edmonton, Alberta, Canada vertrekt. Deze vlucht duurt 8,5 uur en het is gen pretje om zo lang opgevouwen te zitten. Wel was het kraakhelder en heb ik mooie foto’s kunnen maken van het prachtige, nog deels besneeuwde landschap van Canada. Bij aankomst moet ik gelijk naar de Immigrations Office om mijn werkvisum geldig te maken. Daar staan ook al de mensen te wachten die Permanent residence willen worden, immigranten. Die hadden een enkeltje Canada dus. Aangezien er mar 1 man achter een balie zit e die mensen al hun papierwerk nagekeken moeten hebben sta ik hier nog ruim anderhalf uur te wachten op mijn beurt. Toen mijn papieren in orde waren werden er stempels in mijn paspoort gezet en kon ik mijn koffers gaan van de intussen niet meer lopende band gaan halen. In de aankomsthal stond iemand met vuile kleren en een bordje Pentagon Farm Centre en eronder stond Martin gekalkt. Hij bleek de chef van de werkplaats in Millet waar ik blijkbaar eerst ga werken. Hij heet Tyler en is een zoon van 1 van de eigenaren. Toen ik hem wijs probeerde te maken dat het Maarten was klonk het zo beroerd dat ik voorlopig dan toch maar Martin heet. Mijn koffers gooi ik achterin zijn Dodge Ram 2500 Hemi Sport Pick-up Truck. Een beest van een wagen met een 8.4 liter V10 motor met compressor, getuned en wel. Hij beweerd dat er ruim 700 pk uitkomt. Hij woont in een nieuwbouwhuis in het stadje Le Duc waar hij en zijn vrouw woont met hun zoontje Lincoln van 4 maanden. Het is nog een bende omdat de wijk nog niet af is en ze nog volop aan het bouwen zijn. Eenmaal aangekomen begint het te sneeuwen, Tyler zegt ’Canada is welcoming you! ’ Na eten en douchen ga ik maar gelijk na bed. Ik was ook al ruim 24 uur wakker.